Analogia

Prowadzenie wielkiego liberalnego państwa nie jest prostym zadaniem a wręcz przeciwnie, może ono wywoływać liczne kłopoty niedoświadczonym politykom. Tak długo jak w kraju do najwyższych stanowisk władzy dochodzą wyłącznie ludzie z doskonałym wykształceniem oraz odpowiednim doświadczeniem na stanowisku – szanse na racjonalne dokonywanie zmian w prawie i finansach publicznych były całkiem duże. Ostatnio widać jednak jak na dłoni, że kolejne demokratyczne kraje nie są w stanie obronić się swoimi doświadczonymi politycznymi elitami. Wręcz przeciwnie – społeczeństwa i media bardzo liberalne na przestrzeni lat doprowadziły do zdecydowanego wypaczenia etosu polityka jako eksperta w swojej dziedzinie, ekonomisty i humanisty w jednym. Dzisiaj politycy nie muszą mieć nawet odpowiedniego wykształcenia i o zdobyciu pozycji ministra finansó wcale nie musi decydować doskonała wiedza z zakresu finansów publicznych. W ostatniej dekadzie widać jak na dłoni efekty właśnie takiego notorycznego politycznego zaniechania.

Prowadzenie polityki na fali przeciwności i konfliktu jest dzisiaj wyjątkowo skuteczne. Oczywiście nie wszystkie społeczeństwa są historycznie i psychologicznie predestynowane do tego, aby rywalizować wewnątrz swojej struktury i dokonywać dynamicznych zmian. Niektóre nacje bardzo cenią sobie spokój, porządek i praworządne trwanie całego systemu państwowego. Wszystko to sprawia, że politycy nie przekonają tak łatwo obywateli z tych krajów do tego, aby ci walczyli ze sobą na ulicach i głośno strajkowali zgodnie ze swoją ideologią. Ale są i takie nacje, które są wręcz naznaczone do wiecznej walki i obywatele ich nie są w stanie w żaden sposób znaleźć porozumienia. Politycy umiejętnie wykorzystują te cechy narodowe i budują własne poparcie właśnie na fali niezadowolenia. Niestety czasami takie uporczywe tworzenie podziałów i wskazywanie wewnątrz własnego narodu tych, którzy są w teorii źli i powinni zostać wyrzuceni poza system prowadzi do wielkiej radykalizacji a ta przyczynić może się do otwartych ulicznych walk.

Prowadzenie partii politycznej wymaga dzisiaj nie lada umiejętności, gdyż coraz częściej bardzo poważnym zagrożeniem nie jest wcale parlamentarna opozycja a działające w obrębie własnej partii najróżniejsze frakcje. W dużej partii, która zajmuje centrolewicowe czy centroprawicowe poglądy znajduje się przeważnie miejsce zarówno dla polityków myślących bardzo konserwatywnie jak i tych, dla których liberalizm to zdecydowanie jedyny słuszny kierunek dla każdego demokratycznego państwa. Znalezienie porozumienia na wielu płaszczyznach jak sądy czy wojsko jest możliwe, ale są też pewne kwestie światopoglądowe i etyczne, co do których te skrajne grupy nie są w stanie się porozumieć. Rolą lidera jest nie tylko odpowiednie kreowanie dyskusji wewnątrz własnej partii i wspieranie tych de facto demokratycznych zachowań, ale również reagowanie w momencie, gdy taki brak decyzyjności fatalnie wpływa na wyniki sondażowe całej partii. Tak natomiast dzieje się coraz częściej, gdy politycy rządzącego ugrupowania nie są w stanie wystąpić z jednym wspólnym głosem.